تجزیه عوامل موثر بر انتشار آلودگی دی اکسیدکربن در زیر بخش های صنعتی ایران با استفاده از روش lmdi

به منظور کاهش میزان انتشار گاز های گلخانه ای، شناخت عوامل موثر بر انتشار آن ها امری ضروری است. یکی از مهمترین گاز های گلخانه ای، دی اکسیدکربن است که بخش صنعت با دارا بودن سهمی در حدود بیست درصد، نقش عمده ای در انتشار آن دارد. از همین رو مطالعه حاضر به بررسی عوامل اصلی انتشار دی اکسیدکربن در زیر بخش های صنعتی ایران طی سال های 1386-1379 می پردازد. برای این منظور با به کارگیری روش lmdi در دو فرم جمعی و ضربی، عوامل انتشار دی اکسیدکربن در کارگاه های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر، به پنج عامل اثر فعالیت، اثر ساختاری، اثرشدت انرژی، اثر ترکیب سوخت و اثر ضریب انتشار تجزیه می شود. نتایج حاصله نشان می دهد که عامل اصلی افزایش انتشار دی اکسیدکربن در زیر بخش های صنعتی ایران، اثر فعالیت بوده است و در نقطه مقابل، اثر شدت انرژی تاثیر قابل توجهی در کاهش انتشار دی اکسیدکربن داشته است. بررسی اثر ساختاری نیز نشان می دهد این عامل نتوانسته تاثیر قابل توجهی در کاهش انتشار دی اکسیدکربن داشته باشد. اثر ترکیب سوخت نیز نشان می دهد در طی دوره مورد بررسی با افزایش نسبی سهم نفت کوره و برق میزان انتشار دی اکسیدکربن افزایش یافته است. نتایج اثر ضریب انتشار نیز حاکی از آن است که در سال های 1386و 1385 از کیفیت سوخت ها کاسته شده و این امر منجر به افزایش آلودگی دی اکسیدکربن گردیده است. بنابراین جهت جلوگیری از افزایش شدت انتشار آلودگی ها در صنایع، ضمن اعمال سیاست های تشویقی جهت افزایش بهره وری انرژی و تغییرات ساختاری به سوی صنایع پاک، می بایست افزایش سهم گاز طبیعی و ارتقاء کیفیت سوخت ها در اولویت برنامه های توسعه اقتصادی قرار گیرد.